Dat de inclusieve arbeidsmarkt niet vanzelfsprekend is, dat weten we. Echter, wat we soms vergeten is dat het niet de beperkingen van mensen zijn die een obstakel opwerpen; het is het systeem, de huidige manier van inrichten die niet inclusief is. In ons enthousiasme zouden we het haast vergeten, maar laatst werden we weer met de neus op de feiten gedrukt.
Training onbewuste vooroordelen
Er kwam een leuke opdracht voorbij: een organisatie wilde voor alle medewerkers een training over onbewuste vooroordelen. Dat is natuurlijk precies in ons straatje. Er werd een programma opgezet en drie trainers zouden de organisatie brede training geven.
Nu werken wij met een diverse en inclusieve trainers- en adviseurspoule. De hoofdtrainer van die dag heeft lichamelijke beperkingen en kan grote afstanden niet lopend overbruggen.
Waar deze trainer ook heengaat, steevast stellen we vooraf vragen over bereikbaarheid en toegankelijkheid. Vaak is dat een herinnering aan hoe ontoegankelijk Nederland kan zijn.
Interne communicatie
Ergens in onze interne communicatie ging iets mis en de vragen over toegankelijkheid werden bij deze opdrachtgever niet gesteld. De avond voor de training kwam onze trainer erachter dat de locatie geen eigen parkeerplaats had en een trapje naar de ingang. De ‘4 minuten lopen’ van de parkeergarage naar de locatie is te ver voor hem, maar het trapje maakte dat hij zijn scootmobiel niet kon gebruiken.
Om de opdrachtgever niet teleur te stellen besloot onze trainer toch te lopen. Onderweg kwam hij nog andere obstakels tegen waardoor hij uiteindelijk, veel te laat en compleet uitgeput bij de locatie aankwam. Omdat de krachtinspanning hem teveel was geworden, werd besloten de training te verzetten. Voor iedereen een vervelende beslissing, maar het was niet anders.
Later die week gaf de opdrachtgever aan met de trainer in gesprek te willen over hoe alles was verlopen. Ze vonden de gang van zaken onprofessioneel en wilden praten voordat ze zeker wisten of ze met ons verder zouden gaan. Wat er toen gebeurde was tekenend voor hoe wij in Nederland omgaan met inclusie. Mijn trainer werd persoonlijk aangesproken op wat er gebeurd was.
Pijnlijk gesprek
Niet Natuurlijk Inclusief® als organisatie, niet onze afdeling D&I, maar mijn trainer zat, volgens de opdrachtgever, fout. Tijdens een gesprek dat hij als bijzonder pijnlijk heeft ervaren, werd er steeds weer teruggegaan naar de andere keuzes die hij had kunnen maken. Maar niet vanuit een zakelijkheid, het was een persoonlijke fout van deze trainer, leek het wel.
Uiteindelijk besloot de organisatie ons nog een kans te geven op voorwaarde dat die bewuste trainer er geen onderdeel van uit zou maken. Ook moest de training nagenoeg foutloos verlopen want, zo gaf de opdrachtgever aan, er was weinig draagvlak voor het onderwerp. Een detail dat ze hadden nagelaten eerder te noemen.
We besloten de opdracht terug te geven en de organisatie door te verwijzen naar één van onze netwerkpartners. In onze voorbereiding op deze opdracht hebben we steken laten vallen, dat staat niet ter discussie. Het is nu eenmaal zo dat degene met een beperking of behoefte zelf moet regelen dat er aan de basisvoorwaarden is voldaan. Maar dat is een fout van ons als bedrijf, niet van één persoon.
Fysieke toegankelijkheid
Het was een leerzame ervaring. Inmiddels hebben we een belangrijke verandering in ons proces doorgevoerd. In onze offertes geven we nu aan dat we werken met een diverse en inclusieve poule van adviseurs en trainers. Daarom informeren we graag vooraf over de fysieke toegankelijkheid van de locatie. Is de plek niet toegankelijk? Dan is het onze zaak of we een andere trainer inzetten of moeite doen de ene trainer er te krijgen.
Het is onze zaak omdat het zakelijk is. Nooit mag een mens die bij ons werkt het idee krijgen dat hij, zij of hen er niet bij hoort of te ‘moeilijk’ is om in te zetten. Liever nog zijn we iets kritischer naar onze opdrachtgevers en daar hoort soms een ‘nee’ bij. Inclusief bedrijf zoekt inclusieve opdracht…
Die inclusieve arbeidsmarkt kan af en toe echt een uitdaging zijn, maar het is onze gezamenlijke uitdaging. Het gaat over ons allemaal. Echt.
